ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ

"Η Αλεπού και τα σταφύλια

            

       Μια αλεπού πεινασμένη είδε πάνω σ' ένα δέντρο πλεγμένη μια κληματαριά γεμάτη χοντρόρωγα, κατακίτρινα σταφύλια. Τα ζήλεψε και πολύ επιθυμούσε να τα δοκιμάσει, μα πώς ν' ανεβεί. 
 Οι αλεπούδες δεν είναι γατιά, να πιάνουνται με τα νύχια τους και ν' ανεβαίνουν όπου τους γουστάρει. Ωστόσο, δοκίμασε κάμποσες φορές.
    Πιάστηκε από δω, πιάστηκε από κει, τίποτα δεν κατάφερνε. Καθότανε μόνο κάτω, σήκωνε τα μάτια της στα σταφύλια, τα κοίταζε καλά καλά κι ο καημός τους την έτρωγε.

     Στα κατατελευταία απελπισμένη, για να παρηγορηθεί, κορόιδεψε η ίδια τον εαυτό της:
  - Δε βαριέσαι, δεν πειράζει, ας πάμε παρακάτω... Εξάλλου αυτά δεν τρώγουνται.
Αγίνωτα είναι ακόμη...
  Τα σταφύλια, ακούοντάς τη, μοιάζανε να την ειρωνεύονται· να την περιγελούν.
    - Ακούς εκεί... Είμαστε, λέει, αγίνωτα!... Εμείς, κυρα-αλεπού, αγίνωτα δεν είμαστε. Γλυκά σαν το μέλι είμαστε. Μα αφού δε μας φτάνεις, τι να πεις... μας λες αγίνωτα, για να ξεγελάσεις την ανημποριά σου!... 

                                                                                                                  
                                                                                                                     Έλλη Αλεξίου 

Ομαδική εργασία

Το πιο όμορφο παιδί είναι το δικό μου!

Η Κουκουβάγια και η Πέρδικα

Μια μέρα συναντήθηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Βρήκανε και δάσκαλο και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο και πήραν τα παιδιά τους και τα έγραψαν.
      Ύστερα από λίγες μέρες, μερικά παιδιά πήγαν στο σχολείο και δεν ήξεραν το μάθημά τους. Ο δάσκαλος τα άφησε νηστικά το μεσημέρι. Μέσα στα παιδιά που έμειναν τιμωρία ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.
            Η κουκουβάγια, όταν είδε πως σχόλασαν τα παιδιά το μεσημέρι και το μωρό της δεν σχόλασε, πήρε λίγο ψωμί και πήγε στο σχολείο να του το δώσει.
           Καθώς πήγαινε, την έφτασε η πέρδικα. Έμεινε κι εκείνης το μωρό της νηστικό, και πήγαινε να του δώσει λίγο ψωμί. Λέει λοιπόν η πέρδικα της κουκουβάγιας:
– Να χαρείς τα μάτια σου, γείτονα· έχω πολλή δουλειά και σε παρακαλώ να πάρεις και του μωρού μου το φαΐ.
– Το παίρνω γειτόνισσα, λέει η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω το μώρο σου ποιο είναι.
– Ω, λέει η πέρδικα, όσο γι’ αυτό, είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το μωρό μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
          Η κουκουβάγια πήγε στο σχολείο. Παρακάλεσε το δάσκαλο, κι αυτός δέχτηκε να δώσει το ψωμί του μωρού της. Ύστερα είπε του δασκάλου να την αφήσει να δει όλα τα παιδιά. Κοίταξε καλά καλά, δεν βρήκε το μωρό της πέρδικας. Γύρισε πίσω, πήγε και βρήκε την πέρδικα, της έδωσε το ψωμί της και της λέει:
– Τι να σου κάνω! Κοίταζα μιαν ώρα και δεν το βρήκα το μωρό σου, γιατί μες στο σχολείο δεν ήταν ομορφότερο μωρό από το δικό μου!

(Λαϊκό παραμύθι) 

Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ!

Ο Ήλιος κι ο Αέρας μαλώνουν !... αλλά κι εμείς...!

        Παίρνοντας αφορμή από τον αέρα που φυσούσε σήμερα, είπαμε το ποίημα "Ο Ήλιος κι ο Αέρας" του Γεώργιου Δροσίνη! 

 Αφού το δραματοποιήσαμε, στη συνέχεια το ζωγραφίσαμε !

... όμως στο διάλειμμα μαλώσαμε κι εμείς! Τι πρωτότυπο θα μου πείτε!

... ήταν μια ευκαιρία να διαβάσουμε το βιβλίο:

Καλό Σαββατοκύριακο!
 

Ας παίξουμε ... να γνωριστούμε!

Παιχνίδια γνωριμίας

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Τα "Φουντουκάκια" σας εύχονται  Καλή Σχολική χρονιά!